Hüzünbağı

Aracımı sokağın kenarında bulabildiğim dar bir araya henüz park etmiştim onu gördüğümde. Görmek dediysem bakıp fark etme değil, gözlerimin üzerine çivilenmesiydi başıma gelen. Üst sokaktan indi; etrafa bakınmasından bir yer aramakta olduğu belli oluyordu. Siyah düz saçlarının ucundaki dışa doğru hafif kıvrım, başının her hareketinde omuzlarına dokunup geçiyordu. Vücuduna tam oturan yeşil elbisesi, örtmesi gereken vücudu daha bir belirginleştiriyordu. İçimde, ince bir sızı gibi, derinlerde bir yerde peydahlanan küçük kabarcıkların göğüs kafesim boyunca yükseldiğini hissettim. Eteğinin ancak küçük bir kısmını örtebildiği biçimli bacakları, üzerine düşen güneş ışığının tamamını yansıtacak kadar dolgun ve beyazdı. Kalkmaya hazırlandığım araç koltuğuna yapışmıştım adeta. Kalkacak ne gücüm ne de isteğim vardı. Bana doğru gelirken o bacaklarla attığı her adımda kıvrılan ince beli, belinin her kıvrılışında kalçasının küçük atımlarla her iki yana sallanışı ve bu ahengin boynunda yarattığı