Hüzünbağı

İnsanın Cennetten kovulması kadim bir öyküdür. Bu öykü, insanın kendi tabiatındaki uslanmaz talepkârlığı ile birlikte yaratıldığını, kendisine bahşedilen cennet hayatının bile bu talepkârlığı eksiltemediğini anlatır. İnsanın cennette, cennetle bile tatmin olamayacağının, yetinemeyeceğinin ilk öyküsüdür bu.  İnsan var olduğu ilk andan itibaren, kendisi için talep etmeye başlamış, eline aldığı kader zincirini kendisi, sadece kendisi için durmadan, yorulmadan ve bıkmadan çekmeye başlamıştır. Çektiği kader zincirinin her halkası bazen hayat, bazen ölüm, bazen acı, bazen mutluluk getirmiştir. Ama o kendi kaderinin zincirini çekmeye devam etmiştir. İnsan aslında çektiği kader zincirinin azat olunmaz bir kölesidir de aynı zamanda. Tanrı ilk insan olan Adem’i yaratır. Adem’in cennette canı sıkılır. Cennette canı sıkılan Adem’e eş ve arkadaş olsun diye Havva yaratılır. Tanrı, büyük cömertliğiyle, Adem ve Havva’ya cennette bahşettiği nimetlerden istediklerini yiyip içerek mutlu ve