Sarhoş

 

Tabi ki oturabilirsiniz. Müsaade edin şu dosyalarımı alayım. Buyurun şimdi oturun. Öteki olsa bu dosyaların yere bu şekilde konulmasına şiddetle karşı çıkardı. Efendim ben muhasebeciyim, bunlar şirkete ait belgeler. Malum bugün Cuma, hafta sonu çalışmak için yanıma almıştım.

Bilirsiniz alkol insanları farklı farklı etkiler. Sizi rahatsız edersem lütfen beni uyarın. Anlayışınız için teşekkür ederim. Kendimi tanıtmama izin verin; ismim Ali Orhan, az evvel söylediğim gibi muhasebeciyim.  Bayım sizi bu barda daha önce hiç görmedim; ilk defa mı geliyorsunuz? Demek ilk defa geliyorsunuz. Yükselen yeni şehrin kenara ittiği, pek değişmemiş yerdir buralar. Buraya tesadüfen yolu düşmez insanın. Yeri boş kalmış bir kayıp, geçmişten koparılamayan bir bağ veya ne aradığını bilmeden umutsuzca geçmişi eşeleme arzusu olabilir sizi buraya getiren. Ya da ruhsuz bir tesadüfler dizisidir sizi buraya getiren. Kusura bakmayın sizin burada olma nedeninizi kurcalamak gibi bir niyetim yok. Kimsenin gözlerden uzak tuttuğu hayatını merak etme yaşımı çoktan geçtim ben. Bilir misiniz, bağışlayın nereden bileceksiniz ama hani ağız alışkanlığı bir cevap beklediğimden değil. Ben ilk gençlik yıllarımı az ilerideki bir evde geçirdim, yarım yüzyıl önce. Yüzyıl! Hani tarihçilerin pek çok önemli vakayı içine sığdırdıkları zaman birimi var ya işte ondan. Ne hatırlıyorsun diye sorarsanız eğer, cevabım oldukça kısadır. Benden uzaklaşan, uzaklaştıkça küçülen bir avuç gençlik hatırası. O gün hissettiklerimden kalan kırıntılar. Bu kırıntılar yaşadığımı hatırlatıyor. Beni buraya bağlayan da bu işte. Efendim, bana verdiğiniz sözü size hatırlatmak isterim; sizi rahatsız edersem lütfen beni ikaz ediniz. Çünkü dinlemek, anlamak istemeyene anlatılan anılar, istenmeyen çocuklar dünyaya getirmek gibidir. Öyle mi, beni uyaracağınızdan emin olayım o zaman, teşekkür ederim.  Ötekinin beni hapsettiği kafesin kapısını ne zaman açık bulsam dışarı çıkarım. Susturulmuşluğumu telafi edercesine duraksız bir konuşma arzusuna kapılırım. Bu bar benim özgürlük mabedimdir. Ne yazık ki özgürlüğüm, bu barın duvarlarını aşamıyor. Gün ışığını, kafesimde yine kilitli olarak karşılayacağım. Şimdi bunu boş verelim.   Ben az ötedeki dar sokakta bulunan iki katlı bir evde doğmuşum efendim. Balkonsuz evimizin kare kemerli büyük pencereleri vardı. Yüksek tavanlı dar giriş, gerideki kapıyı gizlerdi. Zemin katın desenli demirlerle korunan küçük pencereleri vardı. Girişin üstündeki küçük mutfak penceresinde beline kadar sarkan annemin silüeti belirdiğinde sokak molam sona ererdi. Kenar sütunlara, çıkıntı verilerek binaya sahte bir taş bina görüntüsü verilmişti. Sahte demişken aziz dostum...Neyin gerçek neyin sahte olduğunu sorarsanız bilmiyorum. “Gerçek nedir?” onu da bilmiyorum. Artık emin değilim.  Bu bara her uğradığımda dönüşte mutlaka önünden geçerim. Her seferinde mutfak penceresinin önünde durup, annemin pencereden sarkıp, bana sesleneceğini hayal ederim.

Tabi öteki bu söylediğimi, bara gelirken yapmaz. İnanın onu tanısanız berbat bir egoist olduğunu hemen anlarsınız. Kendini çok ciddiye alır, işini, sahip olduklarını dünyada ulaşılmaz şeylermiş gibi görür. Ona göre ben duygusal bir işe yaramazımdır. Gerçekçilikten bahseder durur. Bana söylediklerinin gerçek olduğunu söyleyip durur. Ona göre saçma duygusallığın bize kazandıracağı bir şey yokmuş. Bayım inanın bana o hiç âşık olmadı. Anlayabiliyor musunuz? Bilemezsiniz tabi lafın gelişi söylüyorum. Ama benim gençlik aşkımı hep küçümser, eleştirir. Şimdi olduğum gibi özgürlük zamanlarımda, onu arayıp bulmak ve onsuz geçirdiğim zamanı telafi etmek için aldığım tüm kararlarımı, ettiğim tüm yeminlerimi ertesi gün yanı gün ağardıktan sonra elinin tersiyle bir kenara iter, ciddiye almaz; hatta benimle alay eder. O alaycı gülmesini görseniz ondan nefret edersiniz. Ona göre tüm hayatım saçma bir duygusallıktan başka bir şey değildir. Benim için parmağını oynatmaz, bütün kararlarımı geçersizleştirmek için uğraşır. Bakın aziz dostum, ama bu sefer farklı; kararımı verdim. Gençlik aşkımı arayıp bulacağım. Evleri hemen karşımızdaydı. Uzak değildik birbirimize ama aşkımızı da dile getiremedik. Bilin bakalım kimin yüzünden? Evet müsebbibi bulduğunuzu anladım bakışlarınızdan. Her karşılaştığımızda dakikalarca bakışır, o bakışın taşıdıklarıyla yetinirdik. Ne o cesaret edip bir adım attı, ne de ben ötekini ikna ederek bir adım atabildim. Ne zaman özgür kalsam omuzlarına sarkan siyah saçları, beyaz teni, kahverengi gözleri ve ismi düşer aklıma. Hayaller kurarım onu arayıp bulduğuma dair. Onsuz geçen zamanı geri getirircesine ona bağlanmayı… Ağaran güne ayıldığımda ne olur peki? Kafese tıktığı benim karşıma geçer, güler. Bunca zaman sonra gençlik aşkımı nasıl bulacakmışım, bulsam beni tanırmıymış, sahip olduğum her şeyi aptalca bir hayal için tehlikeye mi atacakmışım. Ama benim de söz söyleme ve karar alma zamanlarım yok değil. İşte o zamanlar bu zamanlardır. Üstadım benimle kadeh kaldırır mısınız? Özgür zamanlara, aşka kadeh kaldıralım. Ölmeyen tüm aşklara... Teşekkür ederim bana eşlik ettiğiniz için. Sizi temin ederim bu sefer farklı olacak. Bakın bu kâğıtta ne yazıyor. “Geçmişe gömdüğüm aşkımı geç de olsa arayıp bulacağım. Bana engel olma, bunu birlikte yapalım, inan sen de çok mutlu olacaksın.”  Bakın burada yazan tarih bugünü gösteriyor. Hatta saati de yazayım da daha gerçekçi olsun. Sizin de bu ana şahitlik ettiğinizi yazabilir miyim? İzin verdiğiniz için teşekkür ederim. Azizim, size sorduğunda lütfen ona, gençlik aşkımı arayıp bulmanın benim için ne kadar önemli olduğunu söylemenizi istirham ediyorum efendim. Size minnettarım.

Efendim, size bir kadeh ısmarlamama müsaade edin. Lütfen efendim beni bu zevkten mahrum etmeyin. Neden bu samimi arzumu kabul etmekte bu kadar zorlandınız? Siz iyi bir insansınız. Eğer işimi düşünerek, kılık kıyafetime bakarak, bana maddi külfet olmak istemedi iseniz, bilmenizi isterim ki bayım ben göründüğümden çok daha varlıklıyım. Dostluğumuzu sorgulamak istemem ama başınızı sallayış tarzınız ve hele o gülüşünüz sanki bana inanmadığınızı gösteriyor. Benim servetim ne yazık ki gün ışığı altında pervasızca sergilenebilecek bir servet değil, sadece benim bilmem gerekiyor. İtirazınızı anlıyorum, benim yaşımda olan birinin serveti göstere göstere harcamadıktan sonra, ne anlamı olabilir diyorsunuz. Ama bayım siz de bilirsiniz bazı servetler gün ışığına kolay kolay çıkamaz. Ama şimdi gece olduğuna göre size bir kadeh ısmarlamama izin verirsiniz herhalde. Bakın sizi neşelendirdim. Servetimin kaynağını mı merak ettiniz? İlginizi çekti değil mi? Şunu peşinen söylemeliyim ki benim servetimi kazanma yolum kopyalanamaz. Keskin bir zekâ ve başkalarını çıldırtabilecek kadar sabır gerektirir. Merakınızın iyice arttığını görüyorum. Üstadım belirtmeliyim ki öteki olsa tek kelime etmezdi size. O ne dostluğa inanır ne arkadaşlığa. Dediğim gibi aşka bile inanmaz. Efendim barmenin barı nasıl temizlediğine bakınız. Lekeleri bezle ovuyor ve lekeler yok oluveriyor. Aslında yok olan bir şey yok sadece lekeyi tüm satıha ince bir tabaka olarak sürüyor. Leke o kadar ince bir tabaka haline geliyor ki orada olduğu halde görünmez oluyor.

İşte bizim sırrımız bu. Olabildiğince küçük meblağların, büyük meblağların içine gizlemek. Küçüğü büyüğün içine gizlemek. Ne çıkar bundan demeyin. Bunu yayarak milyonlarca faturaya yansıtınca... Bakıyorum ilginizi çekti. Efendim ben şehrimize havagazı temin eden şirketin muhasebecisiyim. Ben derken yanlış anlamayın ötekini kastediyorum. Benim bu işlerle ne alakam olur? Faturalama algoritmasına küçük bir satır ilavesiyle faturalara eklenen küsüratlar... İşte benim altın yumurtlayan tavuğum. Gençlik aşkımı bulup gideceğim buralardan. Yıllardır biriktiriyorum. Kalan hayatımı aşkımla beraber rahatça geçirmeme yetecek kadar biriktirdim.

İsminizi söyler misiniz? Size sorarsa eğer bu hayattan bıktığıma, artık mutlu olmak istediğime, mutlu olabilmemin de gençlik aşkımı bulmama bağlı olduğuna şahitlik edip, onu her şeyi geride bırakıp gitmeye ikna etmenizi rica ediyorum. İsminizi buraya yazıyorum. Sizi bulmak isterse nerede bulabilir efendim? Şehir Polis Departmanı Mali Suçlar Masası, evet yazdım.

 

Fahreddin FIRAT